มาตรฐานขั้นต่ำของ สถานที่พักพิง การตั้งหลักแหล่ง และ สิ่งที่ไม่ใช่อาหาร

แปลจาก The Sphere Handbook:� Humanitarian Charter and Minimum Standards in Disaster Response

The Sphere Project, Geneva, 2004 http://www.sphereproject.org

มาตรฐานขั้นต่ำของเครื่องนุ่งห่มและเครื่องนอน

 

เสื้อผ้า ผ้าห่ม และ เครื่องนอนเป็นความต้องการพื้นฐานของมนุษย์ทั่วไปในการปกป้องร่างกายจากสภาพอากาศ เพื่อการรักษาสุขภาพ ความเป็นส่วนตัว และ ศักดิ์ศรี จะต้องมีการจัดหาสิ่งของพื้นฐานที่ทำให้ครอบครัวสามารถรักษาสุขอนามัยส่วนบุคคล เตรียมและรับประทานอาหาร ปกป้องร่างกายจากสภาพอากาศ อุณหภูมิ สร้าง หรือซ่อมแซมที่พัก

�        ผู้ใหญ่และเด็กทั้งผู้หญิงและผู้ชายมีเสื้อผ้าที่พอดีกับขนาดร่างกาย เหมาะสมกับวัฒนธรรม ฤดูกาล และ สภาพอากาศ อย่างน้อยหนึ่งชุด

�        ทารกและเด็กอายุต่ำกว่า 2 ขวบมีผ้าห่มขนาดอย่างน้อย 100 ซม x 70 ซม (ดูคำแนะนำ 1-4)

�        ประชาชนสามารถมี ผ้าห่ม ที่นอน หรือฝูกที่อุ่นสบาย และสามารถจัดการนอนแยกกันตามต้องการ (ดูคำแนะนำ 2 � 4 )

�        สำหรับบุคคลที่มีความเสี่ยงควรมีเสื้อผ้าและที่นอนเพิ่มเติมตามต้องการ (ดูคำแนะนำ 5)

�        หากจำเป็นควรจัดหาให้มีเสื้อผ้าสำหรับงานศพที่เหมาะสมกับวัฒนธรรม

 

คำแนะนำ

 

1.       การเปลี่ยนเครื่องนุ่งห่ม: แต่ละคนควรจะมีเสื้อผ้าสำหรับผลัดเปลี่ยนที่พอเพียง เพื่อให้อุ่นสบาย มีศักดิ์ศรี และปลอดภัย ควรมีชุดสำรองสำหรับเปลี่ยนโดยเฉพาะอย่างยิ่งชุดชั้นใน เพื่อให้สามารถนำไปซักล้างได้

2.       ความเหมาะสม: เสื้อผ้าควรเหมาะสมกับ เพศ วัย สภาพอากาศ และวัฒนธรรม เครื่องนอนควรมีปริมาณที่พอเพียงและเหมาะสม และควรมีการจัดนอนแยกตามครอบครัวถ้ามีความต้องการ

3.       อุณหภูมิ: ควรมีการพิจารณาถึงความเหมาะสมของเสื้อผ้าและเครื่องนอน ทั้งในด้านการกันความร้อน ความเย็น ความเปียกชื้น เสื้อผ้า และเครื่องนอนควรจัดหาให้เพียงพอ และเกิดความอบอุ่น

4.       ความทนทาน: เสื้อผ้า และ เครื่องนอนที่แจกจ่ายควรจะมีความทนทาน ที่จะใช้ได้ในช่วงระยะเวลาที่เดือดร้อน

5.       ความต้องการพิเศษ: ควรมีการจัดหาเสื้อผ้าให้เพียงพอและเหมาะสมสำหรับคนที่มีความต้องการพิเศษเช่น ผู้ที่มีปัญหาการควบคุมการขับถ่าย ผู้ที่ติดเชื้อ HIV ที่มีอาการท้องเสีย เด็ก ทารก คนท้องหรือให้นมบุตร ผู้สูงอายุ ผู้พิการ

 

มาตรฐานความสะอาดเบื้องต้นของแต่ละบุคคล

 

ครอบครัวผู้ประสบภัยแต่ละครอบครัวจะต้องมีสบู่และอุปกรณ์อื่นๆเพียงพอเพื่อให้แน่ใจว่าแต่ละบุคคลมีสุขอนามัยส่วนบุคคล มีสุขภาพดี มีศักดิ์ศรี และมีความเป็นอยู่ที่สุขสบาย

�        แต่ละคนมีสบู่ใช้ไม่น้อยกว่า 250 กรัมต่อเดือน (ดูคำแนะนำข้อ 1-3)

�        แต่ละคนมีผงซักฝอกใช้ไม่น้อยกว่า 200 กรัมต่อเดือน (ดูคำแนะนำข้อ 1-3)

�        ผู้หญิงและเด็กมีผ้าอนามัยสำหรับการมีประจำเดือน (ดูคำแนะนำข้อ 4)

�        เด็กทารกและเด็กที่มีอายุน้อยกว่า 2 ขวบ ต้องมีผ้าอ้อมหรือ แพมเพิสใช้ 12 ผืน

�        สิ่งของที่จำเป็นเพิ่มเติมเพื่อความสะอาดควรมีอย่างเพียงพอ

คำแนะนำ

 

1.       ความเหมาะสม: สิ่งของที่จะให้ควรจะเป็นสิ่งที่คุ้นเคยและสอดคล้องกับวัฒนธรรมท้องถิ่น ควรหลีกเลี่ยงสิ่งที่ไม่คุ้นเคยเช่น ในบางที่ ผงซักฝอกจะเหมาะสมกว่าสบู่ซักผ้า

2.       สิ่งของทดแทนเพิ่มเติม:� ควรจัดหาสิ่งของเพื่อทดแทนหรือเพิ่มเติมสิ่งของที่หมดเปลืองไปตามความจำเป็น

3.       ความต้องการพิเศษ: �ปริมาณสบู่ และน้ำยาซักฝอกควรมีเพิ่มเติมสำหรับผู้ที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ เช่น ผู้ที่มีปัญหาการควบคุมการขับถ่ายบุคคลที่ติดเชื้อ HIVที่มีอาการท้องเสีย คนชรา คนพิการ

4.       การป้องกันด้านสุขอนามัย: ผู้หญิงและเด็กหญิงควรได้รับของใช้ที่เหมาะสมสำหรับการมีประจำเดือน และควรให้ผู้หญิงมีส่วนร่วมในการจัดการสิ่งของเหล่านี้

5.       สิ่งของเพิ่มเติม: บางพื้นที่ บางวัฒนธรรมที่ต้องการสิ่งของสำหรับการทำความสะอาดเป็นพิเศษ สิ่งของที่ควรมีให้แต่ละบุคคลในแต่ละเดือน ดังนี้ ยาสีฟัน 75 ซีซี หรือ 100 กรัม, แปรงสีฟัน 1 อัน, แชมพู 250 มิลลิกรัม, โลชั่น 250 มิลลิกรัมสำหรับเด็กทารกและเด็กต่ำกว่า 2 ขวบ, ที่โกนหนวดแบบใช้แล้วทิ้ง สิ่งของที่ควรมีให้แต่ละครัวเรือนคือ แปรงและ/หรือหวี และ กรรไกรตัดเล็บ

 

มาตรฐานเบื้องต้นของอุปกรณ์ประกอบอาหาร และ การรับประทานอาหาร

 

แต่ละครอบครัวควรได้รับอุปกรณ์ประกอบอาหารและการรับประทานอาหารที่เพียงพอ

�        แต่ละครอบครัวควรมีหม้อและกระทะขนาดใหญ่พร้อมหูจับและฝาปิด ถาดสำหรับเตรียมและเสริฟอาหาร มีดและทัพพี (ดูคำแนะนำข้อ 1)

�        แต่ละครอบครัวควรมีขวดบรรจุน้ำพร้อมฝาปิดขนาด 10 ลิตร จำนวน 2 ใบ รวมถึงอุปกรณ์เก็บน้ำและอาหารเพิ่มเต็ม (ดูคำแนะนำข้อ 1-2)

�        แต่ละคนควรมีจานอาหาร ช้อนโลหะ และแก้วน้ำ (ดูคำแนะนำข้อ 1-4)

 

คำแนะนำ

1.       ความเหมาะสม: สิ่งของควรเหมาะสมกับสังคมและวัฒนธรรมของท้องถิ่นรวมถึงความปลอดภัย ควรมีการอบรมผู้ประกอบอาหารและเครื่องดื่ม เมื่อต้องการสิ่งของเฉพาะเจาะจง อุปกรณ์ประกอบอาหารรวมถึงช้อน ส้อม และ แก้วน้ำ ควรมีขนาดเหมาะสมกับผู้สูงอายุ ผู้พิการ และ เด็ก

2.       ผลิตภัณท์พลาสติก: ผลิตภัณท์พลาสติกเช่น ตะกร้า ชาม ขวดน้ำ ฯลฯ ควรทำมาจากพลาสติกชนิดดี

3.       ผลิตภัณท์โลหะ: มีด, กะละมัง, จาน และ แก้วควรเป็นสเตนเลส หรือโลหะกันสนิม

4.       การเลี้ยงเด็ก: เด็กควรดูดนมแม่ ขวดนมเด็กไม่ควรจัดให้นอกจากมีความจำเป็นอื่น

 

มาตรฐานเบื้องต้นของเตา/เชื้อเพลิงและแสงสว่าง

 

แต่ละครอบครัวของผู้ประสบภัยจะต้องมี เตาหรืออุปกรณ์ปรุงอาหาร และเชื้อเพลิงสำหรับปรุงอาหารและให้ความอบอุ่น แต่ละครอบครัวจะต้องมี อุปกรณ์ที่ให้แสงสว่างเพื่อความปลอดภัยในเวลากลางคืน

�        ในที่ปรุงอาหารของแต่ละครอบครัวจะต้องมีเตาและเชื้อเพลิงที่จำเป็นสำหรับการปรุงอาหารและให้ความอบอุ่น (ดูคำแนะนำข้อ 1-2)

�        แหล่งเชื้อเพลิงยั่งยืนที่หาได้ในพื้นที่ ที่เหมาะสมกับสิ่งแวดล้อม ราคาถูก จะต้องถูกเตรียมไว้ และมีความสำคัญกว่าเชื้อเพลิงจากแหล่งภายนอก

�        เชื้อเพลิงควรอยู่ในภาชนะที่ปลอดภัย และไม่มีรายงานที่แสดงถึงอันตรายต่อบุคคลที่เก็บเชื้อเพลิงไว้

�        ควรมีที่สำหรับเก็บเชื้อเพลิงที่ปลอดภัย

�        แต่ละครอบครัว ต้องมีสิ่งสำหรับใช้เป็นแสงสว่างทดแทนไฟฟ้าเช่น ตะเกียง และเทียนไข

�        แต่ละครอบครัวต้องมีไม้ขีดไฟ หรืออุปกรณ์ที่เหมาะสมสำหรับจุดเชื้อเพลิงและเทียนไข

 

คำแนะนำ

1.       เตา : ในแต่ละท้องถิ่นควรคำนึงถึงชนิดของเตา และเชื้อเพลิงที่จะใช้ พลังงานจากเชื้อเพลิงควรจะมีเพียงพอสำหรับใช้ในการปรุงอาหาร รวมถึงการเตรียมไม้ฟืนสำหรับการปรุงอาหารของแต่ละท้องถิ่น รวมถึงการเตรียมไม้ฟืน ในการเปลี่ยนแปลงรายการอาหารที่ปรุงตามชนิดอาหารที่ได้รับบริจาคที่เตรียมไว้ ในสถานที่พักพิงขนาดใหญ่ควรมีที่ปรุงอาหารที่มีอุปกรณ์ให้ความอบอุ่นให้ใช้เป็นส่วนกลางเพื่อลดอันตรายจากไฟไหม้ และควันไฟ

2.       การระบายอากาศ: ต้องใช้พื้นที่ปิดในการปรุงอาหาร เตาที่ใช้ควรมีที่เก็บเชื้อเพลิงในภาชนะที่ปลอดภัย ตำแหน่งของเตาควรอยู่ใกล้ช่องระบายอากาศของที่พัก เพื่อให้มีการระบายอากาศที่เพียงพอ และป้องกันความเสี่ยงต่อการเกิดเพลิงไหม้

3.       แหล่งพลังงานที่ยั่งยืน: แหล่งเชื้อเพลิงควรมีการจัดการและตรวจสอบปริมาณที่ใช้ เพื่อเตรียมเชื้อเพลิงสำหรับการใช้ที่เพียงพอและยั่งยืน

4.       การเก็บเชื้อเพลิง: �ผู้หญิงควรได้รับการอบรมเกี่ยวกับที่สำหรับจัดเก็บเชื้อพลิงที่ใช้ปรุงอาหาร เพื่อความปลอดภัยของแต่ละบุคคล ความต้องการในการจัดเก็บเชื้อเพลิงเฉพาะกลุ่ม เช่นครอบครัวที่มีหัวหน้าครอบครัวเป็นผู้หญิง หรือครอบครัวที่มีผู้ป่วยติดเชื้อ HIV/AIDS การเตรียมการเป็นพิเศษ ควรทำเมื่อทำได้ เช่น ใช้เชื้อเพลิงที่ใช้แรงงานน้อย หรือใช้เตาที่ประหยัดเชื้อเพลิง และแหล่งเชื้อเพลิง

 

มาตรฐานเบื้องต้นของอุปกรณ์และเครื่องมือ

 

แต่ละครอบครัวที่ประสบภัยที่ต้องการซ่อมแซมและสร้างที่อยู่อาศัย ต้องได้รับเครื่องมือและอุปกรณ์ที่จำเป็น

�        สำหรับที่อยู่อาศัยที่ต้องการการซ่อมแซมหรือสร้างใหม่ ต้องมีอุปกรณ์และเครื่องมือที่ปลอดภัย (ดูคำแนะนำข้อ 1-2)

�        ถ้าจำเป็น ควรมีการอบรม หรือคู่มือการใช้อุปกรณ์และเครื่องมือในการซ่อมแซมหรือสร้างที่อยู่อาศัยอย่างถูกต้อง

�        ควรมีการเตรียมอุปกรณ์สำหรับป้องกันการแพร่กระจายของโรคที่มีแมลงเป็นพาหะ เช่น มุ้งกันยุง ให้กับสมาชิกทุกคนในครอบครัว

 

คำแนะนำ

1.       เครื่องมือพื้นฐาน: ในแต่ละพื้นที่ควรมีอุปกรณ์และชุดเครื่องมือพื้นฐานเช่น ค้อน ขวาน และ พลั่ว และควรเลือกชนิดที่สามารถซ่อมแซมได้เองภายในพื้นที่ ควรมีเครื่องมือที่พอเพียงสำหรับ การขุดคูระบายน้ำ การสร้างโลงศพ การขุดหลุมฝังศพ เป็นต้น

2.       กิจกรรมประจำวันทั่วไป: ถ้าเป็นไปได้ควรมีเครื่องมือสำหรับกิจกรรมประจำวันทั่วไป

3.       ความช่วยเหลือทางเทคนิค: ครอบครัวที่มีผู้หญิงเป็นผู้นำ และ กลุ่มบุคคลที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้อาจต้องการความช่วยเหลือ จากเพื่อนบ้าน หรือ จากแรงงานรับจ้างสำหรับการซ่อมแซมและสร้างสิ่งต่าง ๆ